Jeśli dotarłeś /-aś aż tutaj, oznacza, że strona Cię zaciekawiła.

Proszę o niewiele, o polubienie 😇

informacje dotyczące:

• położenia, 

• cen biletów,

• godzin otwarcia, 

• innych ważnych zabytków w Atenach i okolicach

znajdziesz w kafelkach poniżej

powiązane linki

Dżokej na koniu

Rzeźbę, w kawałkach wydobyto z wraku statku leżącego u wybrzeży wyspy Eubea, w latach dwudziestych XX w. Odkryte części udało się połączyć w całość w 1971 r. Niestety brakuje kilku części; np. wodzy, które trzymał chłopiec lewą ręką podczas jazdy, brakuje także bata którym, prawą ręką, okładał zwierzę. Mimo wszystko eksponat jest bardzo cenny, ze względu chociażby na jego dynamikę. Bruzdy na czole chłopca świadczą o jego ogromnym wysiłku. Powstanie zabytku datuje się na około 140 r. p.n.e.

Kuros

to szczególny typ posągu, charakterystyczny dla sztuki greckiej z okresu 640 ÷ 630 r. p.n.e. Zawsze przedstawia nagiego, młodego mężczyznę z rozpuszczonymi, falowanymi włosami i z rękoma luźno opuszczonymi wzdłuż ciała. Młodzieniec ma zagadkowy, tzw. archaiczny uśmiech. 

Prezentowany w Narodowym Muzeum Archeologicznym w Atenach duży posąg (mierzy 281 cm), nieznanego autora, pochodzi z około 590 ÷ 580 r. p.n.e.. Znaleziony został w świątyni Posejdona na przylądku Sunion. W posągu zrekonstruowano lewą stronę sylwetki; część twarzy, ramienia i nogi. Anatomia młodzieńca wskazuje na ogromny wpływ sztuki egipskiej w okresie powstania kurosa.

Domniemana maska Agamemnona

Maska Agamemnona, która znaleziona została przez Heinricha Schliemanna, w jednym z grobów znajdujących się w Mykenach. Archeolog uznał, że odkryty przedmiot pochodzi z grobu wielkiego wojownika, Agamemnona. Wykonana ze złotej blachy, przedstawia twarz mężczyzny z brodą i wąsami. Hipoteza ta jednak jest dziś szeroko kwestionowana. Jej powstanie bowiem datuje się na około 1 500 r. p.n.e., co świadczy, że jest starsza niż okres panowania i data śmierci króla Myken. Z całą pewnością jednak bogactwo maski i grobu w którym ją znaleziono, świadczy o królewskim przeznaczeniu grobowca.

Od połowy XX w. bada się i analizuje pochodzenie eksponatu.

Ścienne freski z Akrotiri

Jedyne malowidło ścienne z Akrotiri (dziś znane jako Santorini), które zostało znalezione na miejscu, obejmujące trzy ściany tego samego pokoju. Ukazuje krajobraz skalistego terenu przed erupcją wulkaniczną. Czerwone lilie z żółtymi łodygami dominują. w formacjach wulkanicznych czerwonych i grafitowych. Przelatujące górą jaskółki samotne lub w parach symbolicznie ogłaszają coroczne odrodzenie natury

Pokój miał półkę na ścianie i otwór na komunikację z mniejszym pokojem

Posąg Nike

z marmuru pentelicznego. Posąg stanowił centralny akroterion na zachodnim szczycie świątyni poświęconej Asklepiosowi. Rzeźba przedstawia Nike w trakcie lotu, z rozwianą na wietrze szatą. W prawej ręce trzyma kuropatwę, symbol uzdrawiającej mocy Asklepiosa.

Pochodzi z około 380 r. p.n.e.

Statua Ateny

Mitologiczna Atena była dla starożytnych mieszkańców Polis najważniejszą boginią. To jej poświęcili Partenon, świątynię w której stał jedenasto - metrowy posąg z kości słoniowej i złota. To ona była opiekunką państwa - miasta. To jej święto - Wielkie lub Małe Panatenaje było najbardziej uroczyste, do którego przygotowywali się wszyscy na wiele miesięcy przed obchodami. To jej powierzali swoje troski i radości i do niej składali modły o wygraną walkę. Nic dziwnego, Atena znana jest jako bogini mądrości i mądrej, sprawiedliwej walki. Do dziś, w całej Grecji, podziwiać możemy pozostałości świątyń i posągów.

W muzeum znajduje się posąg Ateny z marrmuru pendelickiego. Statua znaleziona została w pobliżu szkoły Warwakion, dlatego nazwano ją "Atena z Warwakion". Jest to statuetka najlepiej obrazująca oryginalny kultowy posąg Ateny, który stał niegdyś w Partenonie (dłuta Fidiasza), a który był około dwunastokrotnie większy niż kopia. Nagie części ciała były wykonane z kości słoniowej, podczas gdy reszta posągu była złota. Istniejąca kopia pochodzi z pierwszej połowy trzeciego wieku.

Narodowe Muzeum Archeologiczne

jest największym greckim muzeum. Jego pierwotnym założeniem miało być zabezpieczenie wszystkich znalezisk archeologicznych z najbliższej okolicy. Gdy bowiem w XIX w. zaczęto archiwizować znaleziska, szybko okazało się, że Ateny to miejsce szczególne. Miejsce stopniowo stawało się głównym Państwowym Muzeum Archeologicznym i wzbogacane o znaleziska z całej Grecji. Obecnie znajduje się tu ponad 20 000 eksponatów od początku prehistorii do późnej starożytności.

Historia Narodowego Muzeum Archeologicznego

Pierwsze Narodowe Muzeum Archeologiczne w Grecji powstało w 1829 w sierocińcu Aigina.. W kolejnych latach zbiory archeologiczne były przenoszone do różnych sal wystawowych aż do roku 1858, kiedy to został ogłoszony międzynarodowy konkurs na lokalizację i opracowanie koncepcji architektonicznej nowego muzeum. Budowa obecnego muzeum rozpoczęła się w 1866 roku i została zakończona w 1889. Sfinansowano ją ze środków rządu greckiego, Greckiego Towarzystwa Archeologicznego i Nikolaos Vernardakis, bogatego emigranta z Rosji. Początkowo muzeum nosiło nazwę Muzeum Centralne. Nazwa została zmieniona na obecną w 1881 roku przez premiera Grecji Charilaosa Trikupisa. Podczas II wojny światowej muzeum zamknięto. Eksponaty umieszczono w opieczętowanych skrzyniach i zakopano lub ukryto w grotach skalnych, w celu uniknięcia ich zniszczenia i grabieży. Pod koniec wojny dyrektor muzeum Christos Karouzos podjął się ponownej ekspozycji zabytków, a architekt P. Karantinos przebudował przestrzeń wystawienniczą.

Narodowe Muzeum Archeologiczne dzisiaj

Muzeum to ogromna przestrzeń wystawiennicza; liczne galerie na każdym piętrze, liczą łącznie 8 000 m² powierzchni, na których rozmieszczonych jest ponad 20 000 eksponatów. Najstarsze zabytki sięgają szóstego tysiąclecia p.n.e. Przybywa tu codzienne ogrom turystów indywidualnych lub w zorganizowanych wycieczkach.

Narodowe Muzeum Archeologiczne

jest największym greckim muzeum. Jego pierwotnym założeniem miało być zabezpieczenie wszystkich znalezisk archeologicznych z najbliższej okolicy. Gdy bowiem w XIX w. zaczęto archiwizować znaleziska, szybko okazało się, że Ateny to miejsce szczególne.  

Miejsce stopniowo stawało się głównym Państwowym Muzeum Archeologicznym i wzbogacane o znaleziska z całej Grecji.

Obecnie znajduje się tu ponad 20 000 eksponatów od początku prehistorii do późnej starożytności.

Historia Narodowego Muzeum Archeologicznego

Pierwsze Narodowe Muzeum Archeologiczne w Grecji powstało w 1829 w sierocińcu Aigina.. W kolejnych latach zbiory archeologiczne były przenoszone do różnych sal wystawowych aż do roku 1858, kiedy to został ogłoszony międzynarodowy konkurs na lokalizację i opracowanie koncepcji architektonicznej nowego muzeum.

Budowa obecnego muzeum rozpoczęła się w 1866 roku i została zakończona w 1889. Sfinansowano ją ze środków rządu greckiego, Greckiego Towarzystwa Archeologicznego i Nikolaos Vernardakis, bogatego emigranta z Rosji.

Początkowo muzeum nosiło nazwę Muzeum Centralne. Nazwa została zmieniona na obecną w 1881 roku przez premiera Grecji Charilaosa Trikupisa.

Podczas II wojny światowej  muzeum zamknięto. Eksponaty umieszczono w opieczętowanych skrzyniach i zakopano lub ukryto w grotach skalnych, w celu uniknięcia ich zniszczenia i grabieży.

Pod koniec wojny dyrektor muzeum Christos Karouzos podjął się ponownej ekspozycji zabytków, a architekt P. Karantinos przebudował przestrzeń wystawienniczą.

Narodowe Muzeum Archeologiczne dzisiaj

Muzeum to ogromna przestrzeń wystawiennicza; liczne galerie na każdym piętrze, liczą łącznie 8 000 m² powierzchni, na których rozmieszczonych jest ponad 20 000 eksponatów.

Najstarsze zabytki sięgają szóstego tysiąclecia p.n.e. Przybywa tu codzienne ogrom turystów indywidualnych lub w zorganizowanych wycieczkach.

Ciekawe ekspozycje Narodowego Muzeum Archeologicznego w Atenach to np:

Posejdon czy Zeus - nie wiadomo

Brązowy posąg Zeusa lub Posejdona. Znaleziony w morzu, w okolicy północnej części wyspy Eubea. Bóg, stojący w wielkim kroku, przedłuża lewą rękę, natomiast w prawej prawdopodobnie trzyma piorun lub trójząb. Identyfikacja czy to Zeus czy Posejdon jest kontrowersyjna. Z całą pewnością jest to jedna z niewielu zachowanych oryginalnych posągów z wczesnego okresu klasycznego, datuje się bowiem powstanie na około 460 r. p.n.e. Posąg wyróżnia się znakomitym rytmem ruchu i anatomii. Jest to z pewnością dzieło wielkiego rzeźbiarza.