• W 1306 roku genueński pirat zaproponował wielkiemu mistrzowi podbój archipelagu Dodekanezu (wyspy greckie na morzu Egejskim). Najazd rozpoczęto od Rodos i po trzech latach ciężkiej i wyniszczającej wojnie, zakon joannitów podbił wyspę. I choć oficjalnie powodem podboju było niesienie dobrej nowiny wśród prawosławnych Greków, przyniósł ogromne majątki i niezależność na wyspie.

• Na Rodos znajdowała się główna siedziba zakonu aż do 1522 roku.

• Szacuje się, że liczba zakonników oscylowała między 250 a 450 osób. Stawiali oni ogromne kamienne fortyfikacje by bronić pałacu jak najmniejszą siłą ludzką.

• Rodos potrzebowało funduszy na import żywności. Przypływały tu statki z pielgrzymami, piratami, handlowcami, co bardzo nakręcało gospodarkę. Ludność dostarczać musiała artykuły żywnościowe. Duża ilość lasów dawała drewno potrzebne do budowy statków. A wysokie podatki dopełniały kieszenie zakonu.

• Gdy w XIV w. nastąpił upadek zakonu templariuszy, joannici dostali od papieża ogromny spadek ziemski.

• W między czasie wciąż odbywały się najazdy krzyżowe.

• Oprócz ogromnych dochodów stąd płynących zdarzały się załamania finansowe. Przykładem jest bankructwo włoskich bankierów.

• Gdy w 1517 r. Turcy Osmańscy podbili Egipt, wyspa Rodos stała się dla nich nie lada kąskiem. Leżała bowiem na szlaku komunikacyjnym między Turcją a Afryką. W 1522 roku rozpoczęli wielomiesięczne oblężenie. Ciągłe ostrzeliwania mocno zniszczyły mury, kończyła się amunicja, a zmęczona ludność domagała się kapitulacji zakonu.

• 18 grudnia 1522 roku wielki mistrz poddał miasto. Dwa tygodnie później opuszczał wyspę, razem z kawalerami rodyjskimi, na swych okrętach i całym dobytkiem.

• Hiszpański król i cesarz, Karol V podarował zakonowi wyspę Maltę. Choć bracia najpierw nie byli zadowoleni, gdyż wyspa jest mała i nieurodzajna, jednak nie mając wielkiego wyboru, osiedlili się tam, przekształcając się jednocześnie w Kawalerów Maltańskich.

Zakon Joannitów - bractwo szpitalne

• W pierwszej połowie XI w. kupcy z Włoch założyli klasztor w Jerozolimie, pod wezwaniem Matki Boskiej Łacińskiej.

• Ponieważ intencja była bardzo wzniosła, bractwo utworzyło szpital i hospicjum dla pielgrzymów i kupców z Europy. Założenie było takie, by nieść bezinteresowną pomoc potrzebującym.

• Gerard, który stał na czele bractwa, w okresie pierwszej krucjaty, przekształcił bractwo w nową organizację religijną, wprowadził nowe zadania i zasady życia. Bractwo przyjęło nazwę Szpitala św. Jana Chrzciciela.

• Bliska współpraca z pierwszymi władcami Jerozolimy, papiestwem i feudalnym rycerstwem, szybko zaczęła przynosić korzyści materialne. Ziemskie posiadłości i łupy wojenne systematycznie się powiększały.

• Na początku XII w. bractwo szpitalników przekształciło się w zakon rycerski. Obok ślubów zakonnych, rycerze składali przysięgę ciągłej walki z niewiernymi.

• Bliska współpraca z papieżem, który opłacany z bogatych szkatuł zakonu czuł wielkie zobowiązanie, dawała ogromną władzę.

• Zakon joannitów zaczął przypominać zakon templariuszy. Na czele stał wielki mistrz, zawsze człowiek wywodzący się ze szlachetnej rodziny i z prawego łoża.

• Zakon joannitów różnił się od zakonu krzyżackiego tym, że należeć tu mogli rycerze różnych narodowości. Dlatego podzielono na prowincje, zwane "językami"; Prowansji, Owernii, Francji, Włoch, Aragonii, Niemiec, Anglii, Kastylii i Portugalii.

• W 1180 r. joannici mieli już 25 zamków w Syrii i Palestynie. Każdy z ogromnymi majątkami i posiadłościami ziemskimi.

• Ludność z terenów podbitych stawała się niewolnikami. Statut zakonny zabraniał ich chrzcić bez specjalnej zgody wielkiego mistrza. Co więcej, w 1262 r. ustanowiono, że może uzyskać wolność tylko gdy przekaże na zakon odpowiednią sumę, na tyle wysoką by można było kupić na jego miejsce dwóch lub trzech nowych niewolników.

• Walka z muzułmanami przynosiła niesamowicie wysokie korzyści materialne. Łupem były nie tylko majątki ziemskie, także chłopi, domy, pałace, zakłady (piekarnie, winnice, łaźnie, młyny, kamieniołomy ...).

• Duże zyski przynosił transport pielgrzymów z Europy do Królestwa Jerozolimskiego.

• Ciekawostką jest to, że joannici nie wydawali pieniędzy na wykup własnych ludzi, wziętych w podbojach, do niewoli. Najczęściej bowiem ci przechodzili na islam.

• W 1291 r. joannici przenieśli się na Cypr, dokładnie do Limassol. Postawili tam silny port wojenny.

• Na początku XIII w. wielki mistrz joannitów stwierdził, że zakon nie posiada środków na charytatywne wspieranie chorych.

• W 1306 roku genueński pirat zaproponował wielkiemu mistrzowi podbój archipelagu Dodekanezu (wyspy greckie na morzu Egejskim). Najazd rozpoczęto od Rodos i po trzech latach ciężkiej i wyniszczającej wojnie, zakon joannitów podbił wyspę. I choć oficjalnie powodem podboju było niesienie dobrej nowiny wśród prawosławnych Greków, przyniósł ogromne majątki i niezależność na wyspie.