Mur w Eretria na Evii

(oznaczony na mapie w kafelce, na dole strony numerami: 18, 19 i 20)

Przyjmuje się, że pierwsze fortyfikacje zbudowane zostały w VI w. p.n.e. Większość z tych, które do dziś przetrwały powstały w IV w. p.n.e. Natomiast późniejsze remonty, przebudowy i dodatki, głównie w postaci wież, pochodzą z przełomu IV i III w. p.n.e.

W starożytności jego długość wynosiła prawie 5 km. Mur otaczał całe miasto łącznie ze wzgórzem. Był dwulicowy, czyli tworzył zbliżone do płaskich obie powierzchnie pionowe. Jego grubość przekraczała 2 m, co łącznie z licznymi wieżami i blankami (czyli zwieńczenie tzw. zębami), świadczy o znaczeniu obronnym.

Imponująca była wysokość murów pierwotnych, wynosiła od 5 do 7,5 m.

Do budowy muru wykorzystano kamień i cegłę mułową zwaną suszoną, wykonaną z wymieszanej ziemi z wodą i materiałów organicznych czyli słomy lub łajna a następnie, po uformowaniu suszoną na słońcu.

Szacuje się, że do budowy murów miejskich wykorzystano było 31 000 m³ kamieni i 30 000 m³ cegły mułowej.

Do dziś zachowały się spore odcinki muru. Najlepiej widoczny jest przy wchodzeniu na akropol, gdyż otacza górne pasmo i południowe stoki.

Wspomniane wieże (oznaczone na mapie numerami 19 i 20) stawiane zawsze były głównie w miejscach, z których była dobra widoczność na otaczający teren poza murem. Potwierdzono istnienie 38 wież, jednak szacuje się, że stało ich aż 60.

W północnej części płaskowyżu szczytowego zachowała się najwyższa wieża murów miejskich, tzw. Wieża Północna. Wyróżnia się spośród innych wielkością. Wymiary w planie wynoszą 9,8 x 7,8 metra. Mur ma ok. 4-5 m wysokości w 9-10 rzędach. Ze względu na swoje położenie wieża stanowiła doskonały punkt obserwacyjny i broniła północnego dostępu do akropolu.

Wzmocniona wewnętrznymi ścianami mogła pomieścić maszyny artyleryjskie, takie jak małe katapulty.

Akropol w Eretrii na Evii

jest całkowicie bezpłatny i całodobowo otwarty. Budowle nie są odrestaurowane.  Co więcej, trzeba się sporo natrudzić, aby odszukać zarys dawnych świątyń, wież i innych budowli. A jednak w czasach starożytnych miejsce tętniło życiem.

Znajdowały się tu dwie świątynie: jedna poświęcona Atenie, druga Demeter, co potwierdzają znalezione tu licznie resztki ceramiki i elementów wotywnych.

Wiadomo, że stało tu około 60 wież, wiele budynków użyteczności publicznej, a nawet mieszkalnych. Bardzo dobrze zachował się mur miejski, który do dziś wzbudza zainteresowanie każdego wchodzącego na wzgórze.

Nie mniej jednak z Akropolu rozciąga się bajkowy widok na całą Eretrię, port i morze. Warto wspiąć się chociażby dla tego krajobrazu.

Jeśli dotarłeś /-aś aż tutaj, oznacza, że strona Cię zaciekawiła.

Proszę o niewiele, o polubienie 😇

powiązane linki

Sanktuarium Ateny

(oznaczona na mapie w kafelce u dołu strony numerem 21)

Gdyby nie tablica informacyjna na szczycie akropolu trudno byłoby domyślić się, że stała tu jakakolwiek budowla. Jedyne bowiem co pozostało po świątyni to kamienne podłoże. I, chociaż może wydawać się, ze jest to kawałek odkrytej skały, to właśnie ów taras budzi największe zainteresowanie archeologów. Duża esplanada, czyli szeroka, niezabudowana przestrzeń, tworzy zgrubną przestrzeń o szerokości ok 6 m i długości ok. 20 m. Zachowane do dziś podłoże skalne zostało wykute poziomo i pionowo na północy do wysokości dochodzącej miejscami do 60 cm. Precyzja wykonania jest niezwykła, gdyż na całej długości różnica poziomów waha się niespełna o 2-3 cm wysokości! Podobno wzbudziło to duże zainteresowanie szkoły szwajcarskiej, która w latach 1993-1995, 2006-2007, i 2014 systematycznie odkrywała teren akropolu.

O tym, że sanktuarium poświęcone było Atenie świadczą odkryte w szczelinach podłoża, pozostałości dedykacyjne poświęcone tej właśnie bogini. Uznaje się, że geneza kultu na szczycie akropolu sięga VII-VI wieku p.n.e., to opisany wyżej taras pochodzi z III w p.n.e.

Niestety, nie zachował się żaden element architektoniczny obiektu.

Osada mieszkalna

Wykopaliska pod tarasem odsłoniły również ważną osadę prehistoryczną, zamieszkiwaną do II tysiąclecia pne. Te kruche szczątki są dziś przykryte ochronną warstwą gleby. Unikalnym znaleziskiem z tego okresu jest mała marmurowa figurka cykladzka, którą można zobaczyć w Muzeum Eretrii.

Świątynia Artemidy i Świątynia Demeter

(oznaczone na mapie w kafelce u dołu strony numerami 22 i 23)

Na południowym zboczu akropolu odnalezione zostały pozostałości dwóch świątyń. Trudno dostrzec je "z dołu" gdyż nie są w żaden sposób oznakowane a szczątki murów choć wyraźnie zarysowane, giną pośród innych, naturalnych kamieni wzniesienia.

Nie mniej jednak mapa dokładnie wskazuje ich położenie.