wyobrażenie Ołtarza Dionizosa i Świątyni Attalidów

pozostałości świątyni Attalidów

Świątynia Attalidów na Kos

Powstanie budowli datowane jest na pierwszą połowę II w. p.n.e. i aż do okresu cesarstwa rzymskiego funkcjonowała zgodnie z pierwotnym przeznaczeniem, kiedy to przeprowadzono przebudowę na dużą skalę.

Ze świątyni hellenistycznej zachowała się tylko podstawa schodkowego podium. Wprawdzie podczas włoskich wykopalisk archeologicznych w 1933 r., nie znaleziono części architektonicznych, jednak uważa się, że była to świątynia postawiona w stylu doryckim. Wokół zachowały sie kamienne cokoły, przeznaczone prawdopodobnie na wotywne ofiary. 

Eumenes II, król Pergamonu (197 - 158 p.n.e.), który wywodził się z dynastii Attalidów, został uhonorowany przy okazji jego pierwszego zwycięstwa nad Galami w 183 r. p.n.e. Zorganizowano kult Eumenesa na wyspie Kos. Przypisuje się obu stojącym tu bliźniaczym świątyniom szczególnie bliskie związki, jako potwierdzenie przyjaźni obu państw.

Uważa się, że posąg zwycięskiego króla został wzniesiony w pronaos i że był czczony razem z innym bóstwem prawdopodobnie Dionizosem.

Ołtarz Dionizosa na Kos

Spacerując po mieście Kos, co chwilkę spotkać można ruiny wykopalisk archeologicznych. W pobliżu Casa Romana, właściwie po drugiej stronie ulicy Leof. Grigoriou V, bez żadnych ogrodzeń i zabezpieczeń, znajdują się ciekawe wykopaliska. Jednym z nich jest monumentalny ołtarz poświęcony Dionizosowi.

Zgodnie z badaniami, nie była to zabudowana świątynia, tylko odkryta konstrukcja w kształcie litery "n" z wejściem w kształcie pochylni. Tu odbywał sie rytuał, zgodnie z którym na trapezowym stole składano ofiary zwierząt.

Uważa się, że nadbudowa ołtarza składała się z rzeźbionego reliefu przedstawiającego tematy z życia Dionizosa oraz bitwy pomiędzy wyznawcami boga i Galów. Badania tematyki fryzu doprowadziły do skojarzenia iż świątynia obok, poświęcona była Attalidom z dynastii Pergamońskiej.

Podczas trzęsienia ziemi w 142 r. ołtarz prawdopodobnie przetrwał rozległe szkody i został naprawiony, a jego ostatecznie zniszczenie datuje się na późny antyk, kiedy postawiono tu inny budynek.  

Pod koniec XV w. Rycerze Zakonu Jonannitów wykorzystali bloki, także te z reliefami, jako budulec średniowiecznego zamku.  

Powiązane linki