Będąc na wyspie Thasos, warto odwiedzić greckie miasto lądowe, Kavala. Położone w Macedonii, północno-wschodniej części kraju, do 2011 roku stanowiło centrum administracyjne dla Thasos.

Na obrzeżach miasta znajduje się międzynarodowy port lotniczy. Turyści chcący dostać się na wakacje, na Thasos, lądują na lotnisku Aleksandra Wielkiego pod Kavala. Następnie autokarem przewożeni są do portu w Keramoti. Dalsza podróż to około godzinny rejs promem. Po wpłynięciu do portu w Limenas, stolicy Thasos, ten sam autokar rozwozi turystów do hoteli.

Chcąc odwiedzić miasto Kavala w trakcie pobytu na Thasos, należy udać się do portu w Skala Prinou, gdzie co ok. godzinę w sezonie letnim kursują promy między Kavala a Skala Prinou.

To tutaj mieszkańcy Thasos odkryli ogromne pokłady złota i srebra. W VII w. p.n.e. postawili kopalnie i założyli kolonie. Miejsce nazwali Neapolis, czyli "nowe miasto".

W Kavala rozwinął się kult Partenos, która utożsamiona została z Ateną. Wspomnieniem jest świątynia z marmuru z Thasos, której fragmenty można oglądać w Muzeum archeologicznym Kavala.

Na przełomie VI i V w. p.n.e. mieszkańcy Neapolis (dzisiejsza Kavala) mieli dość uzależnienia od Thasos. Ogłosili niepodległość, czego ważnym poświadczeniem było wybicie własnej monety. W tzw. powstaniu jońskim (opisanym na stronie historia Thassos) i później, w 411 r. p.n.e., w wojnie peloponeskiej, Neapolis stanęło po stronie Aten, za co te odwdzięczyły się dwoma honorowymi dekretami.

W okresie panowania rzymskiego, znaczenie miasta podtrzymał fakt, że przebiegała tędy wybudowana w II w. p.n.e. droga Via Egnatia. Mierzyła przeszło 860 km długości i około 6 m szerokości. Droga wyłożona była dużymi, kamiennymi płytami lub pokryta warstwą ubitego piasku. Jej znaczenie było strategiczne, gdyż Via Egnatia łącznie z Via Appia łączyły rzymskie kolonie, od Morza Adriatyckiego po Bosfor.

W VI w. n.e., gdy chrześcijaństwo było już uznaną przez państwo religią, miasto otrzymało nazwę Christopolis, czyli "miasto Chrystusa". W tym też czasie rozpoczęto fortyfikowanie miasta w obronie przed barbarzyńcami. Kolejne stulecia, to wzmacnianie fortyfikacji.

W 1387 r. Osmanie przejęli miasto, którzy zarządzali aż do 1912 r. I, chociaż dla chrześcijan były to trudne lata, dziś uznaje się, że rządzący w XVI w. Ibrahim Pasza przyczynił się do rozwoju i dobrobytu miasta. Przypisuje się mu rozbudowę dwóch zabytków, które dziś są najchętniej odwiedzane przez turystów: późnorzymski akwedukt oraz twierdza na wzgórzu Panagia.

W XVI w. miasto otrzymało obecną nazwę - Kavala.

Akwedukt w Kavala

(oznaczony na mapie Thasos ciemnożółtym numerem 1)

jest jednym z zabytków, które bezwzględnie trzeba zobaczyć. Położony w bliskim sąsiedztwie starej dzielnicy miasta, Panagia pięknie prezentuje się z daleka. Aby zobaczyć, jak duży odcinek budowli zachował się do dziś (280 m), warto wejść na pobliski Akropol. Z niewielkiej wieżyczki, akwedukt ukazuje się w całej swej doskonałości.

Akwedukt nazywa się Kamares, co w tłumaczeniu z języka greckiego, oznacza „łuki”. Faktycznie, akurat w przypadku tego obiektu nazwa jest jak najbardziej właściwa. Zachowało się bowiem 60 łuków o 4 różnych wielkościach, ułożonych w trzech poziomach.

Pierwszy akwedukt w mieście postawili Rzymianie, co jest specyficzne dla ich kultury. Był to ich sposób na doprowadzenie wody.

Obiekt który zachował się do dziś, pochodzi z okresu panowania imperium osmańskiego. W 1530 r. postawiony został z rozkazu Sulejmana Wspaniałego.

Doprowadzenie wody do miasta akweduktem nie było typowe dla Turków, którzy zawsze woleli czerpać z głębin. W tym przypadku doprowadzili wodę aż z gór Pangajon oddalonych o 40 km.

Podobno akwedukt był czynny aż do 1911 roku.

W 1977 r. przeprowadzono prace konserwatorskie, dzięki czemu akwedukt stał się wizytówką miasta.

Akropol w Kavala czyli twierdza

Wpływając do portu w Kavala, jeszcze będąc na promie, każdy podziwia wzgórze z kaskadowo ułożonymi budowlami oraz murami twierdzy z grecką flagą na jej szczycie.

Wzgórze z zamkiem w Kavala najczęściej nazywane jest wciąż akropolem. Jest to „pozostałość” po czasach gdy miasto nazywało się Christopolis, czyli "miasto Chrystusa". W 1391 r. akropol został zniszczony. Wykorzystano ruiny i odzyskany budulec do postawienia twierdzy.

Twierdza miała one duże znaczenie dla przebiegającej przez miasto drogi Via Egnatia. Dobry punkt widokowy umożliwiał ewentualną obronę przed najeźdźcami.

Akropol-twierdza był użytkowany także w czasie II wojny światowej prze okupantów.

Wejście na wzgórze to sama przyjemność. Bo choć latem temperatura może doskwierać, wąskie i klimatyczne uliczki wzbudzają co rusz nowy zachwyt.

Zwiedzanie twierdzy odbywa się tylko w wyznaczonych godzinach.

Udostępnione do zwiedzania są:

• centralna okrągła wieża, będąca ostatnią linią obrony

• magazyn prochu i żywności, który później został przekształcony w więzienie

• garnizon, przestrzeń odpowiednia na kwaterę oficerów lub strażników

• cysterna wodna

Muzeum archeologiczne w Kavala

zostało zbudowane w latach 1963-64 dzięki ogromnemu wsparciu profesorów D. Fatourosa i G. Triantafyllidisa  z Politechniki Uniwersytetu Arystotelesa w Salonikach.
Rozbudowa muzeum została już uwzględniona w Programie Regionalnym II Ram Wsparcia Wspólnoty, którego opracowanie przygotowała Szkoła Politechniczna Uniwersytetu Arystotelesa w Salonikach pod kierunkiem profesora D. Fateurou.

Dla odwiedzającego, muzeum to zawsze jest ogrom wiedzy.

Starożytne miasto Filippi

jest oddalone od centrum miasta o 15 km. Najłatwiej dostać się tu można taksówką. Stanowi najważniejsze stanowisko archeologiczne w tym rejonie.

Pierwszymi mieszkańcami Filippi byli koloniści z Thassos, którzy przybyli tutaj w 360 roku p.n.e. Odkryli bogactwo tego obszaru w metale szlachetne, drewno i produkty rolne.

W okresie swojego rozwoju, czyli w latach hellenistycznych, miasto nabyło mury obronne, teatr, budynki użyteczności publicznej i rezydencje prywatne. Przejście przez Filippi „Drogą Egnacką” w II p.n.e. ok., nadało miastu większe znaczenie, czyniąc z niego punkt odniesienia dla regionu.
W 42 r. p.n.e dramatyczna bitwa pod Filippi poza zachodnimi murami miasta całkowicie zmieniła jego charakter. Oktawian zamienił je w rzymską kolonię. Miasto wzbogaciło się i wyłaniło jako ośrodek gospodarczy, administracyjny i artystyczny.
Kolejnym ważnym wydarzeniem dla miasta było przybycie św. Pawła na przełomie 49 i 50 n.e. Apostoł założył tu pierwszy kościół chrześcijański na ziemi europejskiej. Panowanie "nowej religii" i przeniesienie stolicy państwa rzymskiego do Konstantynopola przyniosło chwałę Filippi.

Miasto zaczyna się wyludniać na początku VII wieku na skutek trzęsień ziemi i najazdów słowiańskich. Przetrwało lata bizantyjskie dzięki fortyfikacjom. Spustoszenie dopełnił podbój turecki pod koniec XIV wieku.
Badania wykopaliskowe rozpoczęły się w Filippi w 1914 roku przez Francuską Szkołę Archeologiczną. Po II wojnie światowej wznowiono badania archeologiczne.

W miejscowym muzeum archeologicznym wyeksponowane są wszystkie eksponaty odkryte podczas prac wykopaliskowych w Filippi.