Klasztor Michała Archanioła z Thasos

Na wyspie znajdują są trzy klasztory (obecnie na stronie prezentowany jest tylko jeden) i przeszło 60 kościołów. Jest też mnóstwo małych kapliczek poukrywanych w lasach, gajach oliwnych, lub na zboczach czy szczytach gór. ich lub kapliczek.

Klasztor założony został przez mnichów z góry Athos, gdyż zgodnie z legendą, głęboko pod skałą płynie strumień świętej wody.

Podobno sam Michał Archanioł ukazał się św. Łukaszowi i oznajmił, że za trzy lata ten umrze. Nakazał mnichowi zbudować w tym miejscu klasztor po to, by chwalić imię Boga. Na znak prawdziwości słów oraz mocy miejsca, archanioł uderzył laską w skałę z której natychmiast zaczęła płynąć woda. Szybko okazało się, że ma zbawienną moc uzdrawiania ciała i duszy pielgrzymów.

Św. Łukasz uwierzył w przepowiednię i wybudował mały kościół na miarę swoich możliwości.

Bardzo szybko mieszkańców wyspy obiegły pogłoski, że woda wypływająca ze źródła pod klasztorem, ma silną moc uzdrawiającą.

Lata okupacji osmańskiej były trudne dla klasztoru. Odmienna religia okupanta nie była przychylna mnichom. A jednak nawet wówczas, wiedząc czym grozić może wyznawanie religii innej od najeźdźcy, prawosławni chrześcijanie odwiedzali święte miejsce.

Sytuacja bardzo niepokoiła Turków. Zdecydowali zanieczyścić źródło święconej wody. Wg legendy osoba, która miała podjąć się tego czynu, trafiona została piorunem, a woda na ten czas przestała wypływać.

Następnego dnia, Michał Archanioł objawił się opatowi klasztoru, podobno także wyznawcom, którzy wcześniej odwiedzili święte miejsce. Anioł wskazał inne miejsce, schowane głęboko w jaskini pod klasztorem, do którego dotrzeć jest wyjątkowo trudno, a w którym zaczęła wypływać uzdrawiająca woda.

Moc i ważność klasztoru potwierdza fakt, że przechowywany jest tutaj gwóźdź którym przybita została do krzyża prawa dłoń Jezusa Chrystusa.

Dziś klasztor odwiedzany jest przez rzesze wiernych każdego dnia. Odwiedzający mogą być zdziwieni, jak mała część zabudowań jest udostępniona zwiedzającym. Niezależnie, zawsze otwarty jest sklepik, w którym  można zakupić relikwie oraz uzdrawiającą wodę.

Godziny odwiedzin klasztoru podane są w kafelce u dołu strony.  Wymagania dotyczące ubioru, szczególnie u kobiet, pilnowane są przy wejściu. Przy braku akceptacji, wskazane jest nałożenie spódnicy do wyboru spośród zawieszonych zaraz po przekroczeniu progu klasztoru.

Całodobowo otwarte jest źródło świętej wody uzdrawiającej. Dojście jest wyjątkowo trudne. Zdecydowanie nie polecam rodzinom z dzieckiem. Trzeba zejść nie tylko na sam dół skały na której posadowiony jest klasztor, ale też wzdłuż wybrzeża, gdzie nie ma plaży, a przejście stanowią duże odłamki skalne, mokre i śliskie.