Limenaria na Thasos

to druga, co do wielkości miejscowość na wyspie. Jest bardzo popularnym kierunkiem turystycznym. Nic dziwnego, piękna plaża Stelakis ciągnie się tu przez 1,2 km. Drobny i biały piasek jako dopełnienie turkusowego morza z wieloma zatoczkami i mniejszymi, kamienistymi plażami, jest dobrą i skuteczną reklamą. Obecność miasteczka z przeróżnymi tawernami, barami i sklepikami z pamiątkami jest stanowi magnes turystyczny tej miejscowości, która rozświetlona wieczorem ukazuje swoje drugie oblicze, nie mniej malownicze.

W Limenaria jest co robić po całodziennym plażowaniu.

Tuż przy porcie, króluje wzgórze z którego rozciąga się piękny widok. Na samym szczycie klifu stoi pałac o nazwie Palataki, co znaczy „Mały Pałac”. Dziś ogrodzony i zaniedbany, jest wspomnieniem ciekawej historii miasteczka, która rozpoczęła się na początku XX w.

Niemiecki biznesmen F. Speidel postanowił skorzystać i zarobić na bogatych tutaj złożach kadmu i cynku. Postarał się o pozwolenie od Turków, gdyż Thasos było wówczas pod ich okupacją, na wydobywanie cynku, ołowiu i srebra.

Zlecił zaprojektowanie siedziby firmy Speidel światowej sławy włoskiemu architektowi, Arigoniemu. Budynek, który do dziś króluje na klifie, zbudowany został w latach 1903-1905. Stał się siedzibą firmy oraz rezydencją właściciela z której zarządzał pracami w kopalni, znajdującej się zaraz pod.

Dziś, choć budynek jest ogrodzony i zaniedbany, przypomina wciąż o kunszcie architekta i pozostawionych tu bogactwach. Żółta kolorystyka ścian z czerwonym wykończeniem nadproży okiennych, nawiązuje do skały, na której postawiona jest budowla. Szyby okienne wciąż zdają się być niebieskie jak otaczające morze. Natomiast wielkość dwukondygnacyjnego budynku z wysoką nadbudówką wskazuje, jak znacząca i dochodowa była firma Speidel do roku 1912.

Po wojnie, w 1925 r. włoska firma Vielle Montagne wznowiła prace kopalniane. Zainstalowała nowoczesne maszyny górnicze z kominami do dziś widocznymi ze szczytu wzgórza.

Dziś Limenaria, podobnie jak cała wyspa, zarabia głównie na turystyce, jednak w latach 1905-1930, kopalnia zapewniała dobre zarobki, a więc stabilne życie. Przyjeżdżali tutaj mieszkańcy pobliskich wiosek w których trudno było o pracę.

Dodatkowo, traktat w Lozannie w 1923 r. zawarty m.in. przez Grecję i Turcję, doprowadził do wymiany ludności między tymi państwami. Wielu greckich uchodźców zostało zmuszonych do opuszczenia swoich domów w Turcji i wróciło do Grecji. Część z nich przypłynęła do portu w Limenaria i osiedliła się na północ osady, stawiając skromne domy – takie, na jakie było ich stać. Osada ta stała się znana jako Kalivia, co oznacza „wioska chat”.

W 1930 r., z powodu Wielkiego Kryzysu Gospodarczego i związanego z nim spadku ceny metali, zakończono prace wydobywcze.

Z początkiem lat 50-tych, firma Vielle Montagne wznowiła produkcję żelaza dla niemieckiej firmy KRUPP. Załadunek i wysyłka surowców odbywała się na plaży w Limenarii.

Z czasem interes był coraz mniej dochodowy. Konieczność wprowadzania nowych i drogich technologii zmusiło do zamknięcia kopalni w 1963 roku.