Starożytny teatr w stolicy wyspyThasos

wpisuje się w kanon antycznych teatrów. Zbudowany został na świeżym powietrzu z wykorzystaniem naturalnego zbocza góry, na którym oparto siedzenia dla widowni. Położenie teatru w stosunku do kierunków świata  nie było wówczas przypadkowe. Ważne, aby słońce nie świeciło widzom w oczy szczególnie w godzinach popołudniowych i wieczornych, gdy odbywały się spektakle. Widownia zwrócona na północny-zachód była w tym przypadku idealnym rozwiązaniem. Roztaczał się z niej piękny widok na morze, port i starożytne miasto.

Bliskość akropolu oraz świątyni Dionizosa też nie jest przypadkowa. Pierwsze przedstawienia miały bowiem początek w rytuale religijnym. W dni świąteczne przynoszono święty obraz z sanktuarium i ustawiano w teatrze. Nieobecność mieszkańca na przedstawieniu w takim dniu było bardzo źle odbierane.

Chociaż, jak wcześniej wspomniano, wydaje się naturalnym by teatr w Thasos, w okresie klasycznym właśnie tutaj się znajdował, nie udowodniono tej hipotezy. Wprawdzie pod posadzką proskenionu, odpowiednika dzisiejszej sceny, znaleziono dużą ścianę oporową zbudowaną z bloków marmurowych, jednak nie udało się ustalić z całą pewnością, czy należała ona do teatru, czy do innego budynku z tego okresu.

Najstarszy etap budowy teatru na Thassos datuje się na początek okresu hellenistycznego, czyli przełom IV i III wieku p.n.e. Jego konstrukcja nie do końca wpisywała się w ówczesny typowy schemat greckich teatrów.

Marmurowa orchestra zwieńczona była widownią opartą na zboczu wzgórza, jednak mniejszą o od półkola. Bezpieczeństwo zapewniały mocne ściany oporowe obłożone marmurem. Rzędy siedzeń wykonane były z prostych bloków marmuru. Wyjątkiem były siedzenia w dolnej części, przeznaczone dla najważniejszych osobistości, w szczególności kapłana ze świątyni Dionizosa. Te siedzenia posiadały wygrawerowane nazwiska osób, a nawet rodzin, świadczące o przynależności. Widownia składała się z czterech kilonów, czyli kilku rzędów siedzeń podzielonych trzema promieniście ułożonych diazoma, czyli przejściami. Nie było poziomego diazoma.

Proskenion posiadało marmurową fasadę wspartą na dwunastu kolumnach zakończonych od góry prostymi metopami i gzymsem.  

W I w. n.e. odbywały się tutaj polowania na zwierzęta i walki gladiatorów, co świadczy o rzymskiej dominacji. W 140 r. wzniesiono balustradę dla bezpieczeństwa widzów. Aby zapewnić lepszą widoczność, zwiększono nachylenie widowni. Było to powszechnie stosowane przy przekształcaniu teatrów w areny.