Na przełomie V i VI w. n.e. wybudowano bazylikę wykorzystując jako budulec świątynię Ateny. Nie wiadomo jak długo funkcjonowała, jednak w pierwszej połowie XIV w. kawalerowie rodyjscy postawili kościółek Matki Bożej. Na przełomie XV i XVI w. rozbudowano go, dodając dwie boczne kaplice i wysoką dzwonnicę. Przechowywano tu cenną ikonę Matki Boskiej, którą wg wierzeń namalował św. Łukasz. Jednak gdy Joanici opuszczali wyspę Rodos, zabrali święty obraz ze sobą na Maltę, po różnych perypetiach obecnie znajduje się w Czarnogórze. W czasie włoskiej rekonstrukcji kościoła, umieszczono tu kopię oryginalnej ikony.
Wg podań, pewien bogaty Rodyjczyk popadł w tarapaty finansowe. Załamany postanowił popełnić samobójstwo, skacząc z najbardziej stromej skały Filerimos. W ostatniej chwili desperatowi ukazała się Matka Boża stanowczo zakazując czynu. Co więcej, człowiek odnalazł nowy cel życia. W miejscu objawienia postawił pustelnię i został mnichem. Jako pokutę wybrał się do Jerozolimy, gdzie za ostatnie pieniądze, kupił świętą ikonę. Przywiózł ją tutaj i jako spełniony, szczęśliwy starzec, dokonał żywota. Podobno święty obraz miał właściwości uzdrawiające przy powikłaniach od zarazy.
W latach trzydziestych XX w. Włosi wybudowali drogę krzyżową ze stacjami Męki Pańskiej rzeźbionymi w brązie. Na końcu alei stoi 16 metrowy krzyż, w którym znajdują się wewnętrzne schody.
Na terenie klasztornym jest dużo pawi. Bardzo chętnie częstują się kukurydzą.
Można tu kupić likier, w kolorze zielonym, z którego słynie klasztor. Produkowany jest z siedmiu ziół. Podobno pomaga na wszelkie dolegliwości żołądkowe. Zakupić można w małej budce przed wejściem, jest jednak dość drogi.
Po przekroczeniu klasztornej bramy, droga prowadzi aleją wysadzoną cyprysami. Bardzo szybko, po lewej stronie ukazują się ruiny świątyni Ateny z Ialysos opiekunki miasta, czyli Polias, od słowa Polis czyli formy państwa w starożytnej Grecji. Niestety, dziś możemy oglądać tylko fundamenty i podstawy doryckich kolumn, gdyż materiał posłużył do budowy nowej, wczesnochrześcijańskiej bazyliki. Grecka bogini czczona tu była już w IX w. p.n.e. Znaleziono m.in. figurki i drobne przedmioty z VIII w. a nawet terakotowe główki Gorgony z V w. p.n.e., przerażającej siostry z jadowitymi wężami zamiast włosów. Sama świątynia, wg archeologów pochodzi z III ÷ II w. p.n.e.
Więcej informacji znajdziesz w Przewodniku Apolla
Obecne zabudowania klasztorne wznieśli Włosi i przekazali kapucynom. Wcześniejsze, zbudowane przez Joanitów, Turcy przekształcili w stajnię i doszczętnie zniszczyli. Parter to atrium wokół kwadratowego dziedzińca. Kamienne ściany przyozdobione są mozaikami ze świętymi. Znajdują się tu cele zakonników. Jest to mały balkonik, z którego roztacza się piękny widok na pobliski teren. Ogrom wiecznie kwitnących kwiatów dopełnia miłego wrażenia.