Zwiedzanie Akropolu w Lindos

Zaraz po przekroczeniu bramki, ukazuje się relief rufy statku z półokrągłą niszą. Wykuta eksedra, czyli półokrągła nisza, na obwodzie uwieńczona jest skalną ławeczką, na której zasiadał rząd miasta.

Skalna płaskorzeźba pochodzi ze 170 r. p.n.e., kiedy to mieszkańcy postanowili uczcić pamięć Hagesandrosa, kapitana jednego ze statków. Wykonawcą był Pitokryt, który także był twórcą słynnej Nike z Samotraki. U podstawy reliefu znajduje się inskrypcja z III i IV w n.e. która informuje, że Aglochartos, kapłan świątyni Ateny, dowodził pracami renowacyjnymi. Uważa się, że świątynia była u szczytu świetności aż do 396 r., kiedy cesarz bizantyjski wydał rozkaz zniszczenia wszystkich pogańskich pozostałości. Ponieważ kapłan świątyni mocno się temu sprzeciwiał, został stracony. W okresie tym, zakazano także Igrzysk Olimpijskich.

Sztuka w Lindos

Sztuka w okresie starożytnym była bardzo ważną dziedzina życia. Wyspa Rodos słynęła szczególnie z rzeźbiarstwa. Ponieważ popularny grecki materiał - kamień, tu nie nadawał się do wykonywania posągów, pracowano w brązie. Powstałe posągi były więc na wyższym poziomie ale wymagały specyficznej technologii wykonania.

To właśnie tu powstał jeden z siedmiu starożytnych cudów świata - Kolos z Rodos, z którego do dziś nie zachował się nawet fragment. Wykonał go dla miasta Rodos, dzisiejszej stolicy wyspy, Chares, rzeźbiarz z Lindos. Także tu powstała słynna i piękna postać Nike, która była ozdobą dziobu statku zatopionego w okolicach wyspy Samotrake, stąd nazwano posąg "Nike z Samotrake".

Zwiedzanie Akropolu w Lindos

Wzgórze ma wysokość 116 m., uwieńczone murem, który w starożytności był o wiele niższy. Ten, który dziś podziwiamy zbudował Zakon św. Jana. Niegdyś wzdłuż drogi na Akropol i na samym wzgórzu, ustawione były setki rzeźb. Był bowiem taki zwyczaj, że bogaci przybywający do świątyni dedykowali Atenie posąg. Niestety, w latach 1902 ÷ 1912 r., kiedy odkrywano Akropol, znaleziono ich dosłownie kilka sztuk. Przyjmuje się, że Cassius, jeden z morderców Juliusza Cezara, zniszczył je. Ogólnie Cassius usunął z całej wyspy Rodos 3.000 posągów.

Historia miasta Lindos

Uznaje się, że w XII w. p.n.e. Lindos było już prężnie działającą osadą. Wspomina o niej Homer w Iliadzie. Bowiem właśnie Lindos wysłało dwa statki na wojnę trojańską co świadczy o zamożności miasta. Wg archeologów było to najbardziej rozwijające się miejsce w tym okresie.

Rozwojowi sprzyjał fakt, że wyspa Rodos leży na granicy dzisiejszych trzech kontynentów; Europy, Azji i Afryki. Kupieckie statki pływały tędy na okrągło. Obawiając się piratów, szukały schronienia na noc. Lindos, które miało aż dwa porty, potrafiło wykorzystać sytuację. Przez wiele stuleci czerpało korzyści. W VII w. p.n.e. głośno było o koloniach lindyjskich a flota morska zawładnęła handlem i żeglugą Morza Śródziemnego. Co więcej, mieszkańcy nakreślili szkic kodeksu morskiego, znanego później jako Rodyjski Kodeks Morski.

VI w. p.n.e. to szczególnie dobry okres w dziejach miasta. Panował tu bowiem, aż przez 40 lat, Kleobulos uznany za jednego z siedmiu mędrców starożytnej Grecji. Wpadł on między innymi na pomysł, by dzieła publiczne finansowane były ze zbiórki od obywateli. Podobno dzieci z miasta chodziły od domostwa do domostwa i za śpiew pobierały datki, którymi później finansowano np. świątynię Ateny na miejscowym Akropolu. Tradycja zachowała się do dziś. Na przywitanie wiosny, odbywają się tu dziecięce koncerty, z pieśniami przypominającymi tamte, z przed lat.

W 1522 r. wyspę opuścił zakon św. Jana, który sprawował opiekę nad miastem. Turcy, którzy ich wyparli, nie interesowali się handlem i żeglugą. Powstały budynki, zwane domami kapitanów, których architektura jest unikatowa w całej Grecji. W XVIII w., gdy po morzu zaczęły pływać statki parowe, rozpoczął się upadek Lindos.

Dziś, choć codziennie przyjeżdżają tu tłumy turystów, nie ma hoteli. Zamieszkać można w wynajętym pomieszczeniu, urządzonym w stylu i warunkach jakich mieszkają Grecy. Są to małe, białe budynki, rozstawione bardzo blisko, w których gęstwinie bardzo łatwo się zagubić.

O wiele więcej informacji znajdziesz w PRZEWODNIKU  APOLLA

Inne zabytki Lindos:

1. Antyczny teatr. Do dziś przetrwały, wykute w skale części siedzeń oraz miejsce dla orkiestry.

2. Antyczny cmentarz. Większość grobowców ustawionych na kolumnach, zawaliło się. Jeden, rodziny Archocratesa, z XI w. p.n.e. zdołał się uchować w połowie. Stanowi przykład wspaniałości architektury cmentarnej w Lindos.

Powiązane linki

Opisy miejsc zgodne są z jasno-szarą numeracją na MAPIE RODOS

O wiele więcej informacji znajdziesz w PRZEWODNIKU  APOLLA

Wysokie schody prowadzące do zamku zbudowali rycerze w średniowieczu. Na bramie prowadzącej do zamku znajduje się herb Wielkiego Mistrza d'Aubussona.

Z Zamku w okresie średniowiecza pozostały dwa budynki. 

Kościół bizantyjski. Ze średniowiecza pozostały dwa budynki: kościół i mur wokół szczytu wzgórza.

Hellenistyczne krypty - półokrągłe kopuły zakrywające otwarte magazyny i cysterny wodne.

Rzymska świątynia oraz eksedra która stanowiła bazę posągów. Przypuszcza się, że w tym miejscu wprowadzano nowicjuszy w tajemnice kultu Ateny. Wokół rozstawionych była spora ilość posągów.

Schody z okresu późnego hellenizmu

Hellenistyczna Stoa rozłożona w kształcie litery π. Postawiono ją u schyłku III w. p.n.e. z 42 kolumn o łącznej długości budowli 82 m. Stoa była budowlą bardzo popularną w tym okresie. Dawała bowiem cień przed męczącym słońcem i zadaszenie w okresie deszczu. Stoa została odrestaurowana w okresie włoskiej okupacji. Niestety, nowe kolumny przy silnym wietrze trochę się chwieją, co spędza sen z powiek dzisiejszym archeologom.

Schody prowadzące do propylejów, nazywane "schodami do nieba". Faktycznie wchodząc na stopnie widzi się najpierw tylko niebo, co potęguje wyobrażenia o tym, co jest dalej.

Propyleje - stanowiące coś w rodzaju bramy. Ideą tej rozłożystej budowli było oddzielenie świata doczesnego od tego poświęconego bóstwom. Pielgrzym miał pozostawić za sobą wszystkie troski by dalej poświęcić się tylko modłom.

Świątynia Ateny. Nie jest to tak bardzo okazała budowla jak ta w Atenach, gdyż jej długość wynosi 22 m i 8 m szerokość. Jednak dzięki temu ładnie wtapia się w otoczenie. Świątynia, którą dziś podziwiamy, powstała w IV w. n.e. na ruinach poprzedniej. W centrum stał posąg Ateny w marmurze, drewnie, złocie i kości słoniowej, uważany był za wybitne dzieło sztuki greckiej. Niestety, wywieziony został do Konstantynopola, gdzie uległ zniszczeniu, wraz z innymi skarbami także stąd wywiezionymi.