Afrodyta

byłam boginią miłości i piękna

Pewnego słonecznego poranka, u wybrzeży Cypru, wyłoniłam się z piany morskiej. Choć była to bardzo wczesna pora, urodą swą zachwyciłam Charyty, boginie wdzięku, piękna i radości. Nic więc dziwnego, że odtąd  stały się moimi bliskimi przyjaciółkami. Uwielbiałyśmy razem śmiać się, bawić, kąpać. One, troszkę głupiutkie, chcąc dorównać mi urodą, godzinami moczyły się w morzu, w miejscu moich narodzin. Zresztą do dziś spoglądam na kobiety, które przyjeżdżają na Cypr, by wykąpać się na  "mojej" plaży.

Jak przystało na boginię, musiałam udać się na Olimp. Charyty przygotowały mi piękny rydwan zaprzężony w gołębie. Na miejscu czekała na mnie "niespodzianka". Otóż Zeus obiecał moją rękę znudzonemu i staremu Hefajstosowi. Małżeństwo szybko mnie zmęczyło. Mąż mój wolał siedzieć w swojej kuźni niż ze mną. Byłam młoda, piękna, chciałam się śmiać i bawić. Sama myśl, że tak nudno będzie przez wieki, męczyła mnie okrutnie. 

I wtedy poznałam Aresa. Wiem, powiecie, że to niedobry bóg, brzydkiej, nieczystej walki. Nam jednak było dobrze razem. Ukrywaliśmy się, ale moja radosna twarz chyba nie była w smak Hefajstosowi. Myślę, że w swojej zgorzkniałej duszy obmyślał plan jak nas nakryć. No i udało mu się! O zgrozo! To było okropne! Gdy, po miłosnych uniesieniach, spaliśmy w objęciach, rzucił na nas sieć. Całkiem nagich powiesił w tej sieci, tak by wszyscy mogli nas oglądać. To było strasznie upokarzające.

Przekonałam się wtedy, że z moim mężem nic mnie już nie łączy. Byłam zbyt piękną i atrakcyjną boginią by siedzieć w kuźni! Miałam kochanków i to wielu. Czy się tego wstydzę? Nie! Nie byliśmy dopasowanym małżeństwem i tyle. Każdy wszak chce być szczęśliwym.

Ważnym wydarzeniem był domniemany spór o jabłko. Eris, bogini niezgody, kazała Parysowi dać jabłko najpiękniejszej. Moimi przeciwniczkami były Hera i Atena. Nie chcę być niemiła, ale przecież urodą nie dorównywały mi pod żadnym względem. Musiałam się wspomóc. Obiecałam temu młodzieniaszkowi Helenę Trojańską, jeśli wybierze mnie. Troszkę nie zdawałam sobie sprawy, jakie będą konsekwencje ale trudno. Nie mogłam pozwolić na przegraną. 

Ludzie kochali mnie, do dziś możecie oglądać świątynie mi poświęcone; na Santorini, Kos, Rodos czy w Afrodyzji.

Hera

byłam siostrą i żoną najniewierniejszego z niewiernych

Kronos, mój ojciec, obawiając się przepowiedni swojego ojca, że jedno z dzieci pozbawi go królestwa, połknął mnie zaraz po moich narodzinach. Tam, w jego wnętrzu dorastałam. Tego okresu nie wspominam miło. Dzieci lubią się bawić, potrzebują miłości rodzicielskiej. Ja jej nie miałam. Gdy w końcu Zeus wyswobodził mnie i moje rodzeństwo, zakochałam się w nim od pierwszego wejrzenia. To był mój wybawiciel. Wiem, związek z bratem nie wróży dobrze, ale w tamtych czasach nie było to niczym wyjątkowym. Rodzeństwo, kuzynostwo wchodziło w związki małżeńskie i nikt się temu nie dziwił.

Aby nie wzbudzać podejrzeń, najpierw spotykaliśmy się potajemnie. Wybraliśmy wyspę Samos, gdyż tu, w Heraion, pod drzewem, zrodziła mnie Reja. Tu miałam przychylnych mi mieszkańców. Gdy się w końcu pobraliśmy, także tu spędziliśmy cały nasz miesiąc miodowy, który trwał 300 lat. Powiecie, że to dużo, ale dla bogów czas biegnie inaczej. W każdym bądź razie był to najpiękniejszy okres mojego życia. Niestety, Zeus nie potrafił dotrzymać mi wierności. Wciąż słyszałam plotki o jego kolejnych podbojach. Znikał na całe lata by nagle pojawić się jakby nigdy nic, jakby poszedł tylko po bułki do piekarni. Nie mogłam tego znieść. Jednocześnie kochałam go i nienawidziłam.

Wyspa doceniła mnie jako wierną małżonkę. Mieszkańcy Samos, w 570 r. p.n.e. rozpoczęli tu dla mnie budowę świątyni. Niestety, jeszcze w tym samym stuleciu, Persowie podpalili budowlę. W 525 r. p.n.e., gdy władzę nad wyspą przypisał sobie tyran Polikrates, wybudował świątynię, jakiej świat w tamtych czasach nie widział. Rozmiarem czterokrotnie przewyższała Partenon na Akropolu.

Do dzisiejszych czasów niewiele zostało, tak naprawdę połowa jednej kolumny, jednak warto tu przyjechać. Zapraszam nie tylko do Herajon, wyspa ma wiele tajemniczych, ciekawych miejsc.

Okruchy greckiej mitologii  

Pałac w Knossos

Na Krecie, w podziemiach pałacu w Knossos, Minos, syn Zeusa, nakazał Dedalowi wybudować labirynt. Umieścił tam potwora Minotaura, którego powiła małżonka po zdradzie z bykiem. Gdy syn Minosa zginął w Atenach podczas walki z bykiem, król nakazał, by co 9 lat, siedem dziewcząt i siedmiu chłopców przyjeżdżało tu w ofierze na pożarcie przez Minotaura. Okrucieństwo to zakończył Tezeusz, który dzięki nici Ariadny nie bał się labiryntu. Pokonawszy potwora, wrócił do domu, do króla Egeusza, na płw. Sunion. Ojciec, który co noc wyczekiwał syna, widząc czarne żagle (syn zapomniał, zgodnie z umową, że po wygranej ma wrócić na białych żaglach) rzucił się w przepaść.

Apollo

każdego dnia okrążałem ziemię dookoła

Choć Zeus ze swoimi olimpijskimi bóstwami nie doceniali mnie, moja władza była ogromna. Ludzie czcili jako boga słońca. Faktycznie mieli sporo racji. Rano, gdy wschodziło słońce pojawiałem się na horyzoncie, na stworzonym przeze mnie złotym rydwanie, by przez cały dzień przemierzać nieboskłon. Wieczorem, razem ze zmierzchem chowałem się za horyzontem. W nocy, gdy wszyscy spali, odpoczywałem i zbierałem myśli, a moje konie kąpały się w oceanie. Wczesnym rankiem znów pojawiałem się ludziom i potarzałem wędrówkę. Nikt nie miał tak dużej wiedzy o wszystkim co się wydarzyło w świecie ludzkim i boskim. To ja regulowałem  bieg czasu, dnia, roku, nawet stulecia.

Miałem powodzenie u kobiet ziemskich jak i bogiń. Piękny, złoty pałac wysadzany drogimi kamieniami, kusił każdą niewiastę. Lubiłem pokazywać się siedząc na złotym tronie mając na głowie złotą aureolę, tak świetlistą, że mój własny syn bał się na mnie spojrzeć by nie stracić wzroku.

Wiele zmieniło się, gdy pewnego ranka zobaczyłem nieziemskiej urody nimfę wyłaniającą się z piany morskiej u wybrzeży niewielkiej wyspy. Nazywała się Rodos. Na długo ustatkowała mnie ta cudna istota, mieliśmy wspólne potomstwo. Wyspa dostała nazwę od imienia mojej ukochanej. Ludzie, z wdzięczności za opiekę, postawili kolosa na moją cześć. W ten sposób witałem każdy statek wpływający do portu.

Do dziś moc turystów odwiedza to miejsce. Naukowcy szukają ile prawdy jest w słynnym moim kolosie, który uznano jako jeden z siedmiu starożytnych cudów świata. Zapraszam na wyspę Rodos. Każdy kto mnie tu odwiedził, zachwycił się tym miejscem, jak ja kiedyś nimfą.

Atena

byłam boginią mądrości i sztuki wojowania

Zeus miał romans z moją matką, Metisą. Szybko okazało się, że będą mieli potomka. Obawiając się przepowiedni własnej babci, Gai, że córka odbierze mu królestwo, połknął ciężarną kochankę by ta nigdy mnie nie zrodziła. Wtedy już wiedziałam, że muszę walczyć. Powodowałam, że strasznie i nieprzerwanie Zeusa bolała głowa. Wezwany na pomoc Hefajstos, uderzył go toporem w głowę. Skorzystałam z nadarzającej się okazji i wyskoczyłam w pełnym uzbrojeniu. Tak się zrodziłam. Od początku wiedziałam, że nie będę miała łatwego życia. Dążyłam do zdobywania mądrości i do sprawiedliwości. Czasy mojego panowania nie były łatwe, miasta nie rozmawiały ze sobą tylko walczyły. Wojny, wyniszczenia, niewolnictwo, brak demokracji i ogromna rozwiązłość,  powodowały nieszczęścia. Dlatego nie wdawałam się w żadne romanse, nie miałam na to czasu. Czułam potrzebę sprawowania opieki. Od samego początku upodobałam sobie pewne małe miasto ze wzgórzem Akropol. Widziałam w nim wielki potencjał. Postanowiłam zadbać  by przez wieki dawało świadectwo o nas, bogach Olimpu. I udało się, potwierdzeniem jest to, że czytasz moją historię. Ale pozwól, że troszkę cofnę się w czasie ....

Bardzo, bardzo dawno temu, znudzona Gaja zapragnęła dziecka, które by ją kochało. Ponieważ była boginią, poczęła dziecko. Narodzone niemowlę okazało się dziwnym stworem, pół - człowiekiem, pół - wężem. Nadała mu imię Kekrops. Pokochała całym sercem i wychowała na walecznego i mądrego myśliwego. Niestety, ludzie szydzili z niego okrutnie. Całe dzieciństwo było pasmem cierpień. Miał jednak wielką wolę by być mądrym i sprawiedliwym władcą. Gdy dorósł, ulepił kobietę w którą tchnął życie. Żona urodziła mu trzy córki i syna. Kochała swego męża i przekonała ludność, że Kekrops to dobry i mądry człowiek. Wkrótce zaczęto słuchać jego nauk; że warto uczyć się pisma, że warto żyć w monogamii, że bezwględnie trzeba chować zmarłych. W końcu okrzyknięto go królem.  

I tu wplata się moja historia. Mądry i sprawiedliwy Kekrops był władcą dbającym o swoje miasto i mieszkańców. Dlatego to miasto upatrzyłam sobie by roztoczyć nad nim opiekę. Musiałam stoczyć walkę, gdyż miasto spodobało się także Posejdonowi. Kekrops ogłosił zawody, kto z nas da coś lepszego dla miasta. Posejdon, jako bóg morza, uderzył włócznią w skałę, natychmiast wypłynęła woda. Ja pomyślałam o czymś konkretniejszym, z czego miasto zasłynie. Dotknęłam włócznią ziemię i natychmiast wyrosło piękne drzewo oliwne. Wygrałam. Miasto nazwano moim imieniem. Postawiono mi piękną świątynię, gdzie ustawiono mój posąg wykonany ze złota i kości słoniowej. Świadczył o bogactwie miasta.

Wejdź na Akropol, odwiedź Erechtejon, miejsce gdzie został pochowany Kekrops, cały czas rośnie tam drzewo, które zrodziłam. Kup w Atenach oliwki, tu dobre jak nigdzie indziej. Kup oliwę, która nigdzie indziej nie ma tylu drogocennych dla zdrowia właściwości jak właśnie Ateńska.      

Na koniec dodam, że opieka nad miastem nie była łatwa. Grecy to naród, który wiele wycierpiał. Serce mi się kroiło, gdy około 430 r. p.n.e. wybuchła epidemia dżumy. Ogrom dzieci i kobiet umierało w okropnych cierpieniach. Zmarł też wspaniały człowiek, Perykles. Zrobił wiele dobrego dla miasta. Kiedyś opowiem więcej, dziś jestem już zmęczona. Za dużo wspomnień ....

Zeus

byłem bogiem wszystkich bogów i ludzi

Kronos, mój ojciec, był tytanem, czyli bogiem olbrzymem. Własnego ojca pozbawił królestwa, za co ten wkurzył się okrutnie. Przepowiedział mojemu ojcu, że kiedyś podobnie, jego dziecko zabierze mu władzę. Podobno Kronos bardzo przejął się tymi słowami i nie spał po nocach. Aby nie dopuścić do urzeczywistnienia się przepowiedni, postanowił nie mieć dzieci. Ale jak tu ich nie mieć? Znalazł sposób, ale jakże okrutny sposób! Połykał każde nowo - narodzone niemowlę, które powiła mu jego żona Reja. Pozbył się w ten sposób pięciorga mojego rodzeństwa: Hery, Hestii, Demeter, Hadesa i Posejdona. Moja biedna kochana matka, co musiała czuć, gdy rodziła w bólu dziecię, którego nie mogła kochać i wychowywać.  W końcu powiedziała dość. Gdy nosiła mnie pod sercem, postanowiła zawalczyć. Zawsze będę wielbił moją kochaną matkę, że się w końcu sprzeciwiła. Nie pozwoliła by i mnie spotkał podobny los. Gdy zbliżał się czas rozwiązania, urodziła mnie po cichu, w mrocznej, zimnej i mokrej jaskini Dikte. Samej sobie nie pozwoliła na krzyk w bólu, by mąż nie wiedział, że już przyszedłem na świat. Dała mi piękne imię, Zeus i oddała nimfom wodnym na wychowanie. Sama, z kamieniem zawiniętym w pieluchy, wróciła do męża. A ten oczywiście pożarł tę skałę! Jaki okrutny, taki głupi!

Nimfy, które się mną zaopiekowały, stwierdziły, że jaskinia Dikte, na Krecie jest zbyt znana, że może tu zajrzeć mój kochany tatuś. Zabrały mnie więc do małej, nieciekawej jaskini Idy. Tam było ciasno, ciemno i jakoś tak nieprzyjemnie. Spędziłem tam całe moje dzieciństwo. Gdy podrastałem, nie mogłem pogodzić się z myślą, że całe życie mam się ukrywać. Wciąż myślałem jak odwrócić los. Zastanawiałem się czy jest możliwe aby moje rodzeństwo, które połknął ojciec, żyło nadal. Dużo rozmawiałem o tym z moją kochaną matką. Obmyśliliśmy plan. Reja podała Kronosowi środek wymiotny, i... udało się. Ojciec zwymiotował całą piątkę dorosłych już bogów. teraz musieliśmy działać szybko i bezwzględnie. Wspólnie, całą szóstką, wypowiedzieliśmy ojcu wojnę. Było ciężko, walczyliśmy 10 lat, ale się udało. W końcu wypędziliśmy Kronosa.

Zobaczyłem, że mam fajne rodzeństwo. Wspólna walka bardzo nas zjednoczyła. Podzieliliśmy królestwo między siebie: Hades został bogiem świata zmarłych, Posejdon bogiem morza, Hera boginią niebios i płodności, Hestia boginią domowego ogniska, a Demeter boginią ziemi i urodzaju. Na siedzibę wyznaczyliśmy Olimp. 

Szczególnie polubiłem jedną z moich sióstr, Herę. Najpierw potajemnie spotykaliśmy się na wyspie Samos, tam ona się urodziła, by później wziąć z nią ślub. Przyznaję, nie byłem wiernym mężem. Kochałem ją, jako siostrę i żonę. Ale miesiąc miodowy który trwa 300 lat, to zdecydowanie za długo. Kto to wytrzyma? Taki szmat czasu zabije każdą miłość. Nie myślałem o rozstaniu, raczej o odpoczynku od siebie nawzajem. Czemu Hera tego nie rozumiała? Przyznaję, zdradzałem i to wiele razy. spotykałem się potajemnie co rusz z nowymi kochankami. Były nimi zarówno boginie jak i śmiertelniczki.

Ważną przygodą był dla mnie związek z córką fenickiego króla, Europą. Aby ją posiąść, przemieniłem się w pięknego, białego byka. Uprowadziłem księżniczkę na Kretę, a dokładnie na plażę Matala, gdzie przemieniłem się w orła, by odlecieć z ukochaną do Gortyny, też na Krecie. Posiadłem ją siłą i spłodziłem trzech synów: Minosa, Radamantysa i Sarpedona.

To dopiero początek opowieści. Minos, mój kochany syn, został królem Knossos na Krecie. Dziś przyjeżdżacie oglądać pozostałości po jego cudownym pałacu. Co więcej z miejscem tym związanych jest kilka innych ciekawych opowieści: o Dedalu i Ikarze, Minotaurze, Tezeuszu i Ariadnie. Zapraszam do mojego przewodnika, tam wszystkie te historie spisałem dla Ciebie.