Grupa Laokoona - dzieło rzeźbiarzy rodyjskich. Ukazuje Laokoona wraz z synami, duszonymi przez węże, które zesłał na nich bóg Apollo. Oryginał, z I w. p.n.e., znajduje się w Muzeum Watykańskim w Rzymie.

Grupa Laokoona - dzieło rzeźbiarzy rodyjskich. Ukazuje Laokoona wraz z synami, duszonymi przez węże., które zesłał na nich bóg Apollo. Oryginał, z I w. p.n.e., znajude się w Muzeum Watykańskim w Rzymie.

Geneza powstania Bractwa Szpitalników

Na początku XI w., kupcy z Włoch założyli w Jerozolimie klasztor pod wezwaniem Matki Boskiej Łacińskiej. Zamierzenie było bardzo szlachetne, bowiem postawili także szpital i hospicjum dla pielgrzymów, którzy z nadzieją o łaskę, przyjeżdżali do ziemi świętej. Wszystko to miało działać całkowicie bezinteresownie. Brat Gerard, który jako pierwszy został Wielkim Mistrzem, w okresie pierwszej krucjaty przekształcił bractwo w Szpital Św. Jana Chrzciciela.  Pierwsza krucjata, czyli I wyprawa krzyżowa, rozpoczęta w 1095 r., zakończyła się ustanowieniem Królestwa Jerozolimskiego w 1099 r. Dzięki współpracy z pierwszymi władzami Jerozolimy, papiestwem i rycerstwem, bractwo szybko zdobywało bardzo duże korzyści materialne i władzę. Rozrastający się klasztor, już na początku XII w. przekształcił się w zakon rycerski, gdzie każdy oprócz ślubów zakonnych, składać musiał przysięgę nieustającej walki z niewiernymi. Bogactwo szybko się powiększało, w 1180 r. Joannici mieli 25 zamków w Syrii i Palestynie.

Struktura Zakonu Joannitów

Członkowie zakonu skupiali się wokół trzech funkcji;

• braci rycerzy, których nigdy nie było więcej niż sześciuset, a każdy musiał pochodzić z "prawego łoża" i ze szlacheckiej rodziny,

• braci służebnych, którzy opiekowali się chorymi,

• braci kapelanów, którzy zajmowali się obrządkami religijnymi.

Pochodzili ze wszystkich krajów Europy katolickiej. Mówili więc różnymi językami, często nie rozumiejąc się. Podzielono więc rycerzy na siedem grup, zwanych "językami"; Prowansja, Owernia, Francja, Włochy, Anglia, Niemcy i Hiszpania, którzy podzielili się na Aragonię i Kastylię. Każdy "język" posiadał swój zajazd, których pięć do dziś można odszukać na Starym Mieście w Rodos. Przytoczona różnokulturowość odróżniała ich od Zakonu Krzyżackiego. Oficjalnym językiem był łaciński, jednak powszechnie stosowanym francuski. Bowiem na wszystkich 19 wielkich mistrzów, którzy kolejno rządzili zakonem, 14 było Francuzami.

Pod osłoną kolejnych krucjat, zdobywali majątki, posiadłości, pałace, winnice, łaźnie, młyny i ludzi, którzy stawali się niewolnikami.  Podbita ludność nie była chrzczona bez specjalnej zgody Wielkiego Mistrza. Aby ów człowiek uzyskał wolność musiał wpłacić równowartość trzech nowych niewolników.

Zakon Joannitów na Rodos

W 1291 r. Joannici przenieśli się na Cypr. Postawili w Limassol silny port wojenny. W 1306 r. genueński pirat podsunął myśl wielkiemu mistrzowi, by wyruszyć na podbój archipelagu Dodekanezu, czyli wysp na morzu Egejskim. Pierwszym podbojem było Rodos, które zostało zdobyte po trzech latach wyniszczającej wojny. I choć oficjalnie powodem była krucjata, czyli niesienie dobrej nowiny wśród prawosławnych Greków, przyniósł zakonowi ogromne majątki i praktycznie całkowitą władzę na wyspie. Piękne, Stare Miasto wybudowane z kamienia do dziś wszystkich zachwyca. A Pałac Wielkiego Mistrza jest jednym z głównych atrakcji. 

W XIV w. nastąpił upadek bliźniaczego zakonu templariuszy. Joannici dostali od papieża ogromny spadek ziemski. Jednocześnie wciąż odbywały się najazdy krzyżowe, które również bogaciły rycerzy.

Trudny czas rozpoczął się w 1517 roku, gdy Turcy Osmańscy rozpoczęli oblężenie. Przez pięć lat, ciągłe ostrzeliwania mocno niszczyły mury, amunicja kończyła się a ludność mocno domagała się kapitulacji zakonu.

W tej trudnej chwili, Joannici znów nie ponieśli strat. 18. XII. 1522 r. wielki mistrz, razem z kawalerami rodyjskimi, opuścili wyspę, jednak na własnych okrętach i całym zgromadzonym dobytkiem.

Hiszpański król podarował zakonowi wyspę Maltę. Choć bracia najpierw nie byli zadowoleni, gdyż wyspa jest mała i nieurodzajna, jednak nie mając wyboru, osiedlili się tam, przybierając jednocześnie nazwę Kawalerów Maltańskich.

Powiązane linki