Międzynarodowa Fundacja Hippokratesa na Kos

Została założona w 1960 roku przez profesora Spirydona Economou, profesora urologii na Uniwersytecie Narodowym w Atenach.

Fundacja Hippokratesa przypomina muzeum, ale nim nie jest. Wszystkie wystawione eksponaty, choć związane z Hippokratesem lub z jego działalnością medyczną, są reprodukcjami.

Fundacja Hippokratesa to „skarbnica wiedzy”. Przyjeżdżając tutaj trzeba nastawić się na długie czytanie.

Udostępnione do zwiedzania są: ogród, apteka, sala główna oraz gabinet lekarski.

Ogród botaniczny

rozłożony jest na 4-hektarowej działce. Znajduje się za budynkiem. Zasadzonych jest tu kilka kwiatów dla umilenia zwiedzania, jednak głównym przedmiotem są rośliny lecznicze i zioła w ilości aż 240. Każde jest opisane.

Nie wszystkie zioła są widoczne, niektóre całkowicie wysuszone. Kwitną bowiem o różnych porach roku.

Każda roślina ma trzy nazwy. Pierwsza jest tą, której używał Hipokrates, druga to nazwa łacińska, trzecia natomiast to ta najpopularniejsza, czyli angielska.

Większość roślin posiada kod kreskowy dzięki któremu można doczytać więcej informacji w Internecie.

Ogród stworzony został dla osób zainteresowanych dietetyką, farmakologią, biologią czy ogólnie medycyną.

Apteka

Hippokrates oraz jego uczniowie w szkole medycznej, lekarstwa opierali na 794 różnych roślinach, 104 substancjach pochodzenia zwierzęcego oraz 105 różnych minerałów. Zbieracze ziół i tzw. krajacze korzeni dostarczali lekarzom liście, kwiaty, soki, korzenie i rośliny, które uważali za mające właściwości lecznicze. Z nich przygotowywane były proszki, tabletki, krople, czopki, języczki dopochwowe, kremy, syropy, maści, spirytusy i wiele innych.

Farmakologia z czasów współczesnych Hippokratesowi, nadal stanowi źródło umożliwiające identyfikację i izolację wielu nowoczesnych leków, takich jak aspiryna przeciwko gorączce, kumaryna przeciwko zakrzepom, efedryna przeciwko kaszlowi, artemizyna przeciwko malarii, winkrystyna przeciwko nowotworom, tamoksifen przeciwko rakowi piersi i wiele innych.

W sali głównej

znajduje się kilka replik wartych zainteresowania.

Przykłady:

Dzban datowany na XV w. p.n.e. Unikalne przedstawienie liści oliwnych wskazujące, że naczynie służyło do przechowywania oliwy z oliwek. Była używana w starożytności do czyszczenia ran, ich bandażowania i leczenia. Oliwa stanowi barierę uniemożliwiającą przedostanie się do rany tlenu i bakterii.

Oryginalny dzban znajduje się w Muzeum Archeologicznym w Heraklionie sklasyfikowany pod nr 3962.