Starożytny akropol na Nisyros

to Paleokastro z bardzo dobrze zachowanymi i ciekawymi murami z czasów hellenistycznych.

Dojść tu można pieszo, gdyż zabytek oddalony jest zaledwie 1,5 km od portu. Jest to dobra opcja, gdyż do granic Mandraki spaceruje się uliczkami miasta o tyle ciekawymi, że mało turystów tak daleko się zapuszcza. Ostatni kawałek prowadzi ubitą drogą gruntową ze wzniesieniem w ostatniej części.

Akropol położony jest na wzgórzu z pięknym widokiem na miasto. Znajdują się tu jedne z najlepiej zachowanych starożytnych fortyfikacji na Morzu Egejskim. Mur zbudowany jest z dużych cegieł wykonanych z czarnego kamienia wulkanicznego o szerokość od 3,50 do 3,80 m. Wzajemne połączenie bloków kamiennych pokazuje jak dobrze już wówczas znano techniki budowlane.

Zachowana długość muru w jego południowej części wynosi 230 m, natomiast we wschodniej 80 m. Wsparty jest na szeregu prostokątnych wież, z których sześć przetrwało po stronie południowej i dwie po stronie wschodniej.

W nienaruszonym stanie zachowała się brama z dużych bloków kamiennych. Szerokość wejścia w świetle przekracza 2 m. Wieńcząca belka nadprożowa ma 3 m długości co powoduje, że jest niezwykle ciężka. Wg niektórych opisów waży około 4 ton!

Zachowało się sześć baszt w południowej części muru i 2 we wschodniej części. Wszystkie o przekroju prostokątnym. Są równie masywne jak mur.

Cały kompleks Paleokastro został skrupulatnie zaplanowany po to, aby zapewnić solidną ochronę mieszkańcom. Mury obronne otaczały miasto, które nie doczekało teraźniejszych czasów. Fakt, że fortyfikacja przetrwała do dziś świadczy o złożoności i znaczeniu tej starożytnej osady. Twierdza wyróżnia się masywnymi schodami, składającymi się odpowiednio z 15 i 18 stopni, prowadzącymi do pomostów na szczycie murów. Pomosty te, zachowane do wysokości 7,5 metra, zapewniały obrońcom strategiczne punkty obserwacyjne i przyczyniały się do obrony twierdzy.

Choć niektóre schody nie są w najlepszym stanie, te w pobliżu wejścia zachowały się bardzo dobrze, dając wgląd w ówczesne techniki budowlane. W okresie hellenistycznym na południowej ścianie przeprowadzono znaczące prace renowacyjne, aby naprawić i ulepszyć wieżę oraz schody, co pokazuje wciąż rosnące znaczenie twierdzy w różnych epokach historycznych.

Jedyna zachowana brama twierdzy jest godnym uwagi elementem muru. Umieszczona we wnęce naprzeciwko jednej z wież, została tak zaprojektowana, aby umożliwić obrońcom ostrzał atakujących, będąc jednocześnie w ukryciu.

Już w V w. p.n.e. stosowano zaawansowane systemy komunikacji i obserwacji. Używano sygnałów dymnych w ciągu dnia i ogniowych w nocy, aby utrzymywać kontakt z innymi fortyfikacjami i osadami.

Cały ten starożytny kompleks forteczny został wzniesiony między VI a IV wiekiem p.n.e. Słynie z tego, że jest jednym z najlepiej zachowanych przykładów tego typu na świecie, ukazując architektoniczną pomysłowość i strategie obronne starożytnych cywilizacji.