Mandraki

to miasto portowe i jednocześnie stolica wyspy Nisyros.

Zbliżając się statkiem do wyspy, z daleka widoczna jest duża ikona Matki Boskiej zamontowana wysoko na skale nad portem. Obraz symbolizuje ważną dla mieszkańców historię związaną z genezą powstania najważniejszego tu klasztoru Spiliani.

Port położony w naturalnej zatoce, nie należy do najbezpieczniejszych. Wykonano jedynie prace pogłębiające oraz wybudowano pomost przedłużający nabrzeże po to, aby mogły przyjeżdżać tu statki. W okresie wakacyjnym na Nisyros przyjeżdża bardzo dużo turystów w ramach jednodniowej wycieczki fakultatywnej.

Aby udać się do miasta należy iść promenadą kierując się na zachód. Po lewej stronie, na białym muralu, namalowanych jest kilka obrazków oraz informacji o wyspie. Nad murem natomiast znajduje się mini wystawa upamiętniająca tradycje związane z wyspą. Ciekawa jest ułożona na kamieniu mozaika przedstawiająca Nisyryjczyka.

Po prawej stronie znajduje się wypożyczalnia skuterów i samochodów. Można więc przyjechać tutaj na własną rękę i zwiedzać Nisyros w swoim tempie.

Podążając dalej, pośród pierwszych zabudowań, znajduje się Muzeum Archeologiczne. Jest to stosunkowo nowy budynek, bo przekazany do użytku w 2001 roku. Znajdują się tu naczynia, płyty nagrobne i wiele innych eksponatów. Większość zabytków pochodzi z epoki hellenistycznej i rzymskiej. Z czasów chrześcijańskich wystawione są kolumny i inne elementy kościołów oraz fragmenty fresków. Niestety, najciekawsze eksponaty znajdują się w muzeach położonych poza wyspą, w szczególności w Muzeum Archeologicznym w stolicy wyspy Rodos.

Idąc dalej ulicami miasta Mandraki łatwo się w nich zagubić. Wąskie uliczki, mocno ukwiecone budynki mieszkalne, sklepiki i tawerny zachęcają do spacerowania – są wyjątkowo urocze – dokładnie takie, jakie lubimy w Grecji.

Miejscem polecanym podczas zwiedzania wyspy jest Plac Ilikiomeni, czyli „Plac Starszych” Rozłożyste fikusy dają wiele cienia i chłodu tak potrzebnego w okresie letnich upałów. Znajdują się tu tawerny oferujące tradycyjne lokalne potrawy.

Nazwa placu, związana jest z podeszłym wiekiem większości klientów, którzy się tu spotykają na codzienne pogawędki, zawieranie umów, podejmowanie decyzji. Jest to miejsce rozrywki, relaksu i odpoczynku.

W obrębie placu, co roku odbywają się uroczystości związane z największym na wyspie wydarzeniem: Świętem Panaja Spiliani (więcej na stronie: Klasztor Panagia Spiliani).

Mandraki, jak każde większe miasto ma swój ratusz, czyli siedzibę władz wyspy. Plac przed budynkiem wyłożony jest kamienną mozaiką. Stoi tu pomnik Evangelosa Hadzievangelou. Porucznika i kapelan jednocześnie, uznany jest za najmłodszego bohatera z czasów II wojny światowej. Zginął w 1945 roku w bitwie pod Emporio, małej wiosce położonej we wschodniej części Nisyros.

Będąc na Nisyros warto odwiedzić najważniejszy na wyspie klasztor, z którym związana jest ciekawa legenda opisana na stronie poświęconej Panagia Spiliani. Wprost pod klasztorem znajduje się urocza, kamienna promenada prowadząca do jaskini powiązanej ze wspomnianą legendą.

Powiązane linki

Wytrwałym polecam oddalone o około kilometr Paleokastro, nazywane Akropolem Nysyros. 15-sto minutowy spacer może się nieco wydłużyć, gdyż mijane w pierwszej części uliczki miasta Mandraki są mało odwiedzane przez turystów, stąd bardziej tradycyjne a tym samym i ciekawsze. Dalsza część drogi jest o tyle trudniejsza, że na otwartym słońcu i troszkę pod górkę.

Starożytna grecka budowla należy do kategorii murów cyklopowych jakie występują m.in. w Mykenach. Twierdza zbudowana została z ogromnych głazów: bazaltowych andezytów, uważanych za jedne z najcięższych i najbardziej masywnych skał naszej planety.

Położenie fortecy na wzniesieniu, w okolicy którego nigdy nie było zabudowań i drzew, zmuszało wrogów do odkrytej walki bez możliwości skrycia. W środkowym odcinku muru najeźdźcy, którym udało się dotrzeć na górę, oblewani byli gorącym olejem.

Prawdopodobnie twierdza chroniła jedną z najbardziej znaczących osad w starożytności. Z obu stron fortecy znajdowały się ukryte przejścia, prowadzące w kierunku morza. W fortecy magazynowano żywność a znajdujące się tu dwa zbiorniki akumulujące wodę deszczową, pozwalały przetrwać mieszkańcom wiele dni w razie najazdu wroga.

Zachowane mury są w bardzo dobrym stanie. Rozciągają się aż od szczytu klasztoru Spiliani, jednak trudno do tej części murów dotrzeć. Zachodnia część fortyfikacji została zniszczona podczas trzęsienia ziemi w 411 r. n.e.

Do dziś po zabytku pozostały właściwie same mury z czasów hellenistycznych, jednak ciekawe. Mur, bramy i schody wykonane są z dużych głazów kamiennych o ogromnym ciężarze. Poświadcza to, że budowniczowie w V w. p.n.e. posiadali ogromną wiedzę budowlaną.

Zwiedzanie dalszej części wyspy wymaga pojazdu.