Powiązane linki

informacje dotyczące:

• położenia,

• cen biletów,

• godzin otwarcia,

• innych zabytków na Krecie

znajdziesz w kafelkach poniżej

Elounda - czasy późniejsze

Okres panowania Wenecjan to ponowny rozkwit miasta. W dokumentach z roku 1376 r. widnieje nowa nazwa miasta - Elounda. Powstały wielkie zbiorniki wodne oraz trzy, nieczynne już dzisiaj, okrągłe, kamienne wiatraki, służące do pozyskiwania soli. Wenecjanie ufortyfikowali wybrzeże, aby bronić je przed piratami i Turkami. W czasie tym powstała twierdza na pobliskiej wyspie, Spinalonga która została zdobyta przez Turków w 1715 r. Czasy tureckie to spowolnienie rozwoju miasta, chociaż wciąż pozyskiwana tu sól przynosiła wciąż zyski.

W roku 1913 nastąpiło zjednoczenie Krety z Grecją. Od 1928 r. do wybuchu II wojny światowej miały tu swoje miedzy-lądowanie hydroplany brytyjskich linii lotniczych, aby zatankować. Niestety, właśnie aby zapobiec ewentualnemu lądowaniu aliantów, Niemcy zajęli Eloundę.

Elounda - czasy dzisiejsze

Dziś Elounda to miasto z hotelami dla bogatych turystów. W porcie cumuje dużo kutrów rybackich, z których można zakupić świeżą rybę. Stąd odpływają statki (za około 20 €) na pobliską Spinalongę. Samo miasto jest bardzo przyjemne do przespacerowania, a sam port z dużą ilością palm, jest bardzo miłym miejscem do odpoczynku po obejrzeniu zatopionych ruin starożytnego miasta, bazyliki wczesnochrześcijańskiej, kamiennych wiatraków czy kanału którym pływają małe stateczki chcące wypłynąć z zatoki na otwarte morze.

Olous to zatopione starożytne miasto

Olous, w czasach starożytnych było wielkim państwem - miastem, czyli Polis. Miało własny port, wybijało własne monety. Był tu też ważny ośrodek kultu. Miasto słynęło z drewnianej figury Vritomaris, czyli kreteńskiej wersji bogini Arteminidy. Posąg wyrzeźbiony był przez samego Dedala, słynnego mitologicznego rzeźbiarza i architekta. Miasto bogaciło się dzięki handlowi kamieni szlifierskich, które służyły do polerowania metalu. Wydobywane były w kamieniołomach w rejonie Karfi.

Panowanie Rzymian jeszcze bardziej umocniło pozycję polis. W V. w. n.e., na miejscu starożytnej świątyni postawiono bazylikę, w której do dziś można podziwiać resztki mozaiki.. Znajdowała się tu siedziba biskupa.

Okres bizantyjski, to trudne czasy dla rejonów nadmorskich. VII w. .n.e. częste były tu pirackie najazdy saracenów. Mieszkańcy w obawie o swoje mienie i życie, przenosili się w głąb lądu.  

W 780 r. nastąpiło osunięcie się ziemi. Miasto bowiem leży na granicy płyt tektonicznych. Znaczna część budowli została zatopiona. Do dziś można podziwiać mury wystające z poziomu morza. Przy dobrej pogodzie, można także rozpoznać zarysy budynków.